A young couple moves into a new neighborhood. The next morning while they are eating breakfast, the young woman sees her neighbor hanging the wash outside.

“That laundry is not very clean; she doesn't know how to wash correctly. Perhaps she needs better laundry soap.”

Her husband looks on, remaining silent. Every time her neighbor hangs her wash to dry, the young woman makes the same comments.

A month later, the woman is surprised to see a nice clean wash on the line and says to her husband:

“Look, she’s finally learned how to wash correctly. I wonder who taught her this? ”

The husband replies, “I got up early this morning and cleaned our windows.”

And so it is with life…
"What we see when watching others depends on the clarity of the window through which we look".

Source: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10204104440385455&id=1058521934

జీవితంలో డబ్బే ముఖ్యము కాదు ( పాత రష్యన్ కథ )

ఒకతను వున్నంతలో భార్యా పిల్లలతో ఆనందంగా బతుకుతుంటాడు..
ఒకరోజు అతడు బజార్లో నడుస్తూ వుంటే ఒక నాణెం దొరుకుతుంది..
మకిలి పట్టి మధ్యలో చిల్లు వున్న రాగి నాణెం..అది...!!
అతడు దాన్ని రుద్ది చూస్తాడు..ఆశ్చర్యం..!!
ఇంకో రాగి నాణెం వస్తుంది..
మళ్ళీ రుద్దుతాడు..
మరోటి వస్తుంది..
మళ్ళీ రుద్దితే మళ్ళీ ఒకటి..!!
అప్పుడు ఆకాశవాణి వినిపిస్తుంది..
ఓ మనిషీ..!
ఇది మాయానాణెం..
దీన్ని ఎన్నిసార్లు రుద్దితే అన్ని నాణేలు ఇస్తుందీ..
అయితే మధ్యలో ఒక్కసారి ఆపినా ఆమాయ పోతుందీ...!!
అని చెప్తుంది..
అంతే ఆ మనిషి తన ఇంటిలో వున్న నేలమాళిగలోకి వెళ్ళి నాణేన్నిరుద్దటం మొదలు పెడతాడు..
తనను తాను మర్చిపోతాడు.. కుటుంబాన్ని మర్చిపోతాడు..
పిల్లల్ని మర్చిపోతాడు..
ప్రపంచాన్ని మర్చిపోతాడు.
.అలా రుద్దుతునే వుంటాడు..
గుట్టలుగా సంపదను పోగెస్తునే వుంటాడు..!!
ఒకరోజు అతడికి ఇక చాలనిపిస్తుంది..
రాగినాణేన్ని పక్కన పడేసి..బయటికి వస్తాడు..
అతడిని ఎవ్వరూ గుర్తు పట్టరు..
పిల్లలకు పిల్లలు పుట్టి వుంటారు..
కొత్త భవనాలు వెలసి వుంటాయి..
కొత్త సంగీతాలు వినిపిస్తుంటాయి..
స్నేహితులు..
చుట్టాలు..
పుస్తకాలు..
ప్రేమ,పెళ్ళి...
జీవితం ప్రసాదించిన అన్ని సంతోషాలనూ అనుభవిస్తుంటారు..
ఆ మనిషికి ఏడుపు వస్తుంది.
ఇంతకాలం ఇవన్నీ వదిలెసి నేను చేసింది ఏమిటా అని కుప్పకూలుతాడు..!!
ఒక్కోసారి మనం కూడా చేతిలో ఇలాంటి మాయానాణెం పట్టుకొని వుంతున్నామా అనిపిస్తుంది...
సంపాదనలో పడి ..
కెరీర్ లో పడి..
కీర్తి కాంక్షలో పడి..
లక్ష్య చేధనలో పడి,
బంగారు నాణెం వంటి జీవితాన్ని..
మకిలి రాగినాణెం లా మార్చుకుంటున్నామా అనిపిస్తుంది..!!
అమ్మ చేతి ముద్ద..
భార్య ప్రేమ..
పిల్లల అల్లారు ముద్దు..
స్నేహితుడి మందలింపు..
ఆత్మీయుడి ఆలింగనం..
ఈ బంగారు నాణేలు మన జేబులో తగినన్ని వుండాలి..
ఈ బంగారు ముచ్చట్లు గుండె అంతా నిండాలి.
Unknown Source

Today is Swami Vivekananda's birthday, Its on January 12th. He was an Indian Hindu monk and chief disciple of the 19th-century saint Ramakrishna. He was a key figure in the introduction of the Indian philosophies of Vedanta and Yoga to the Western world and is credited with raising interfaith awareness, bringing Hinduism to the status of a major world religion during the late 19th century. He was a major force in the revival of Hinduism in India, and contributed to the concept of nationalism in colonial India. Vivekananda founded the Ramakrishna Math and the Ramakrishna Mission. He is perhaps best known for his inspiring speech which began, "Sisters and brothers of America ...," in which he introduced Hinduism at the Parliament of the World's Religions in Chicago in 1893.

పూజ్యులుశ్రీ స్వామి వివేకానంద వారి మాటలు :
''జీవితంలో అందమైన మలుపు ఇది. బతుకును పూలతేరుగా పేర్చుకున్నా ముళ్లబాటగామలుచుకున్నా పునాది పడేది ఇక్కడే. బడి గడపలుదాటికాలేజీ గేటులోకి అడుగిడే మధుర క్షణాల నుంచి సమాజంలో ఓ వ్యక్తిగా మనకంటూ గుర్తింపును సాధించే వరకూ ఎన్నో మలుపులు... మరెన్నో మార్పులు. నా ఆశలన్నీ యువతరం పైనే. వారే ఆశయ సాధకులు'' అనే స్వామివివేకానంద మాటలు యువతకు ఎప్పటికీ ఆచరణీయాలే.ఇనుప కండరాలు, ఉక్కునరాలు, వజ్ర సంకల్పం ఉండాలనే ఆయన యువతకోసం ఎన్నో 'ఆయుధాలు... నైపుణ్యాలు'సూచించారు. వాటిల్లో కొన్ని మీకోసం.
* అందరూ నేర్చుకోవాల్సినతొలిపాఠం ఒకటుంది. ఎవరినీ నిందించకండి. ఎవరి పైనా నెపం వేయకండి. దేనికైనా మీరే కారకులని గుర్తించండి. అదే నిజం. అదే మిమ్మల్ని ముందుకు నడిపిస్తుంది.
* ఇది గ్రహించండి.అతి జాగ్రత్తగా ఉండేవాళ్ళే ఆపదలోపడతారు. గౌరవాన్నికోల్పోతామని భయపడేవాళ్ళేఅవమానానికి గురవుతారు. నష్టాలకు బెదిరిపోయేవాళ్ళే అన్నీ కోల్పోతారు.
* మనని అజ్ఞానులుగామార్చేది ఎవరు?మనమే. మన చేతులతో మనమే కళ్ళు మూసేసుకుని అంతా చీకటిగాఉందని ఏడుస్తున్నాం.
* ఒక లక్ష్యాన్ని ఏర్పరచుకోండి. దాన్నే జీవితం చేసుకోండి. దాని గురించే ఆలోచించండి. కలలు కనండి. దానిపైనేబతకండి. మెదడు, కండరాలు, నరాలు, మీ శరీరంలో ప్రతి భాగమూ ఆ లక్ష్యంతో నిండిపోనివ్వండి. అదే విజయానికిదారి.
* ప్రేమ... డబ్బు జ్ఞానం.. చదువు...దేనికోసమైనా సరే అదే లక్ష్యంగా తపన పడేవాడికిఅది తప్పకుండా దొరుకుతుంది. అందుకోసం మనం కనబరచాల్సిందల్లా ఉడుం పట్టులాంటి పట్టుదల, సంకల్పబలం, శ్రమించేతత్వం.
* ఆత్మవిశ్వాసం లేకపోవడం క్షమించరానినేరం. మన చరిత్రలో ఏదైనాసాధించిన గొప్ప వ్యక్తులు జీవితాలను నిశితంగా పరిశీలించండి. వారిని నడిపించింది ఆత్మ విశ్వాసమేననితెలుస్తుంది.భగవంతుడి పట్ల నమ్మకంలేనివాడు నాస్తికుడనేది ఒకప్పటి మాట. ఆత్మవిశ్వాసం లేనివాడు నాస్తికుడన్నదిఆధునికమతం.
* అనంత శక్తి, అపారమైన ఉత్సాహం, అమేయ సాహసం, అఖండ సహనం...ఇవే మనకు కావాలి. వీటితోనేమనం ఏదైనాసాధించగలం. వెనక్కి చూడకండి. ముందంజ వేయండి.
* ఎవరికోబానిసలా కాకుండా యజమానిలా పనిచెయ్యి. నిర్విరామంగా పనిచెయ్యి. బాధ్యత తీసుకో. అదే నిన్ను యజమానిని చేస్తుంది.
* మనస్సు, శరీరం రెండూ దృఢంగా ఉండాలి. ఉక్కునరాలూ, ఇనుప కండరాలూ కావాలి. మేథస్సుకు చదువులా... శరీరానికి వ్యాయామంఅవసరం. నిజానికిఓ గంట పూజ చేసేకన్నా ఫుట్బాల్ ఆడటం మంచిది. బలమే జీవితం. బలహీనతే మరణం.
* వెళ్లండి ఎక్కడెక్కడ క్షామం, ఉత్పాతాలు చెలరేగుతున్నాయో అలాంటి ప్రతి ప్రదేశానికీ వెళ్లండి. మీ సేవలతో బాధితులకు ఉపశమనాన్నివ్వండి.వ్యథను తుడిచిపెట్టే ప్రయత్నం చేయండి. ఆ ప్రయత్నంలో మహా అయితే మనం చనిపోవచ్చు.కానీ ఆమరణంకూడా మహోత్కృష్టమైనది. కూడగట్టాల్సింది సహాయం...కలహం కాదు.కోరుకోవాల్సింది సృజన... విధ్వంసం కాదు. కావాల్సింది శాంతి, సమన్వయం.సంఘర్షణ కాదు.
Via: https://en.wikipedia.org/wiki/Swami_Vivekananda

Don't do things with expectations, if you expect something, you will disappoint and the more you expect the more chances you disappoint. 

If you want to do something, do it yourself and don't expect help from others. If you can't do it on your own, then forget about that, but never ever expect participation of your friends, family, even if you're doing for them, because if you expect something, there is always a chance to be disappointed. 

At a restaurant, a cockroach suddenly flew from somewhere and sat on me. I started screaming out of fear, with a panic stricken face and trembling voice and I started jumping and my both hands are desperately trying to get rid of the cockroach.

My reaction was contagious, as everyone there also got panicked. Finally I managed to push the cockroach away but it landed on my friend. Now, he continued the drama. The waiter rushed forward to their rescue. In the relay of throwing the cockroach next fell upon the waiter.

The waiter stood firm, composed himself and observed the behaviour of the cockroach on his shirt. When he was confident enough, he grabbed it with his fingers and threw it out of the restaurant.

Do you think that the cockroach is responsible for my behaviour, if so, then why was the waiter not disturbed? He handled it near to perfection, without any chaos. 

It is not the cockroach, but it's my inability to handle the disturbance caused by the cockroach that disturbed all.

It is not the shouting of my father or my boss or my friend that disturbs me, but it's my inability to handle the disturbances caused by their shouting that disturbs me.

It's not the traffic jams on the road that disturbs me, but my inability to handle the disturbance caused by the traffic jam that disturbs me.

More than the problem, it's my reaction to the problem that creates chaos in my life.

Lessons from the story: We should not react in life, we need to respond. I reacted, whereas the waiter responded.

Reactions are always instinctive whereas responses are always well thought of, just and right to save a situation from going out of hand, to avoid cracks in relationship, to avoid taking decisions in anger, anxiety, stress or hurry.