పట్టించుకోనంత కాలం నీదారి సుగమనమే

ఓరోజు బుద్ధ భగవానుడు బిక్షాటన చేస్తూ ఓ ఇంటి ముందు నిలబడ్డారు,
ఆ ఇంటావిడ విస, విసా ఇంట్లోనుంచి బయటకు వచ్చి ఎదురుగా నిలబడి ఉన్న బుద్ధున్ని చూసి "దుక్కలా వున్నావు, ఏదైనా పనీ పాటా చేసుకుని ఛావచ్చుగా ఇలా అడుక్కోకపోతే.. నీవు సోమరిగా తయారవడమే కాకుండా నీ శిష్యులు అని చెప్పుకుంటున్న వీరిని కూడా సోమరులుగా తయారుచేస్తున్నావు,అని నానా తిట్లు తిట్టసాగింది..
బుద్ధ భగవానుడు చిరునవ్వుతో ఆమె తిట్టే తిట్లన్నింటినీ విన సాగారు,
ఆమె బుద్ధ భగవానున్ని తిట్టే తిట్లను విని శిష్యులు పట్టరాని కోపంతో ఊగిపోతున్నారు, బుద్ద భగవానుడు వారిని వారించారు..
తరువాత ప్రసన్నవదనం తో ఆమెతో మాతా! చిన్న సంశయం,అడగమంటావా ?
అందుకు ఆమె అడుక్కోవడం నీకు అలవాటే కదా, అడుక్కో, నీ సంశయం తీరుస్తాలే అంది.
అప్పుడు బుద్ధ భగవానుడు తన చేతిలోని బిక్షాపాత్రను చూపుతూ ..
తల్లీ! నేను నీకు ఓ వస్తువును నీకు ఇస్తే, నీవు ఆ వస్తువు ను తిరస్కరిస్తే ఆ వస్తువు ఎవరికి చెందుతుంది?
నేను తీసుకోకుండా తిరస్కరించాను కాబట్టి ఆ వస్తువు నీకే చెందుతుంది.. అంది ఆమె వేళాకోళంగా,
అయితే... తల్లీ!
"నేను నీ తిట్లను స్వీకరించడం లేదు "
.
.
.
ఈ సంఘటన తో బుధ్ధ భగవానుడు మనకు గోప్ప బోధను చేసారు..
అలా మనల్ని కించపరిచే వాళ్ళు, వేళాకోళం చేసేవారు మనచుట్టూ చాలామందే ఉంటారు, కోంతమంది బహిరంగంగా, మరి కోంతమంది చాటుగా మనల్ని విమర్శిస్తుంటారు, వాటిని మనం పట్టించుకోనంత కాలం నీదారి సుగమనమే..
ఎప్పుడైకే పట్టించుకుంటావో ఆ క్షణమే నీ పతనానికి పునాది రాయి పడ్డట్టు,
పదిమంది నీ గురించి విమర్శించుకుంటున్నారంటే నీ ఎదుగుదల మెుదలైనట్టే.